Styl formalny

 

 

– charakteryzuje się regularnością, wprowadzając ład, porządek, elegancję i spokój. Geometria, równowaga, proporcja to kolejne cechy stylu. Częstymi elementami takiego ogrodu są rzeźby, pawilony, taras otoczony balustradą, schody. Rośliny posiadają regularne kształty, strzyżone żywopłoty podkreślają linarność i symetrię planu oraz wytyczają osie widokowe

 

 

 

 

 

Styl nowoczesny (modernistyczny)

 

– kształty w takim ogrodzie są proste, geometryczne lub swobodne, naturalne. Ogród stanowi zewnętrzny pokój i miejsce dla aktywnego wypoczynku (stąd wkomponowane: basen, kort czy jacuzzi). Kompozycja opiera się na prostocie linii i rzeźbiarskim ukształtowaniu przestrzeni. Mocne kontrasty, czyste barwy, masywna roślinność o mocnych liniach (trawy, funkie). Styl minimalistyczny – podstawowa zasada „mniej to bardziej” - oszczędność formy i szczegółów. Łagodny efekt mogą wprowadzać rośliny „ujarzmione” w zdecydowane linie rabat.

 

 

 

Styl wiejski

 

– ogród w tym stylu powinien mieć związek z otaczającym go krajobrazem. Nastrój swobodny, niewyszukany. Wprowadzamy lubiane, popularne rośliny i sadzimy ich dużo, bowiem jest to ogród bujny w roślinność. Mnogość dotyczy także zastosowanych barw. Drewno, lokalny kamień i surowce. Rośliny mogą sprawiać wrażenie rosnących przypadkowo – często przesiewają się poza granice rabat. Ogród nieco tajemniczy i romantyczny, nostalgiczny. Doskonałym przykładem stosowania tego stylu są ogrody angielskie. Ogrodem stylu wiejskim będzie również ogród alpejski wpisany w krajobraz górski.

 

 

 

Ogród naturalistyczny

 

– styl ten ostatnimi laty cieszy się ogromną popularnością w Europie zachodniej i w krajach Wielkiej Brytanii. Bije rekordy popularności wśród światowej sławy projektantów zieleni. Jego założenie to ujarzmienie natury w ogrodzie przy zastosowaniu gatunków występujących naturalnie w bliskim otoczeniu, co wpływa na prostotę i pospolitość kompozycji. Cel; ujarzmienie przyrody na własnym skrawku ziemi. Starannie zaprojektowane ogrody naturalistyczne mają sprawiać wrażenie bardzo swobodnych, o luźnej formie. Używane materiały powinny być naturalne (drewno, kamienie, żwir czy piasek występujące nieopodal). Styl ten przeplata się bardzo ze stylem wiejskim – stosuje się dużo kwitnących bylin i krzewów, poszczególne wnętrza ogrodowe łączą naturalistyczne alejki, rośliny mogą się wzajemnie przerastać. Najważniejsze, aby stosować rodzime gatunki roślin i aby rośliny te sprawiały wrażenie, jak gdyby „same” pojawiły się w ogrodzie. Styl ten wygląda fenomenalnie, gdy próbujemy go nieco nieudolnie ujarzmić w proste, wręcz modernistyczne linie planu ogrodu.

 

 

 

Styl śródziemnomorski

 

– ogród intensywnego zapachu i kontrastujących barw. Jasne mury, strzeliste rośliny, terakotowe donice z jaskrawo kwitnącymi bylinami i krzewami. Wyraźne błękity, żółcie, pomarańcze, róże, czerwienie. Ponieważ rośliny śródziemnomorskie często nie sprawdzają się w naszych warunkach, zadaniem projektanta jest też umiejętne dobranie gatunków rodzimych odpowiadających pokrojem, fakturą i barwą ich ciepłolubnym „protoplastom”.

 

 

 

Styl dalekowschodni

 

– często ogrody urządzane w tym stylu są nieduże, ale mają w sobie mnóstwo fantazji  szerokie liście bananów, wachlarzowate palm, stawy z rybami, storczyki, bogate podszycie. Są to ogrody bardzo przemyślane. Wprowadza się nawierzchnie żwirowe, duże głazy, nieregularne płyty kamienne. Niezmiernie ważna jest symbolika, wpływająca np. na liczebność i układ wprowadzanych przez człowieka elementów. Ogród „obarczony” wielowiekową tradycją Dalekiego Wschodu. Wprowadza spokój i poczucie kontemplacji.